Du levande

Du levande, You the living, Σουηδία 2007.
50 ασπόνδυλα μονοπλάνα της καθημερινής ζωής "συνηθισμένων" ανθρώπων .
η συνθισμένη καθημερινότητα των "κανονικών-ordinary" ανθρώπων. τα δικά μας προβλήματα, τα όνειρα και η ζωή μας.Από το πουθενά έρχεται κάποιος Roy Andersson για να γράψει και να σκηνοθετήσει μια περίεργη ταινία, που τελικά θα εκπροσωπίσει τη χώρα του στις Κάννες. 18 διαφορετικοί οργανισμοί θα χρειαστούν για να τη χρηματοδοτήσουν και 3 χρόνια για να γυριστεί στα οποία θα αναβληθεί 2 φορές (imdb).
95 λεπτά με σχεδόν μηδενική κίνηση της κάμερας και μόνο ένα cut στην ίδια σκηνή. πλάνα που θα ζήλευε και ο αγγελόπουλος, και σε κρατάνε στις μύτες των ποδιών σου. προσπαθείς να μαντέψεις που θα γίνει το λάθος, ή το σημείο που κάτι θα βγει μέτριο. Δεν γίνεται όμως αυτό. οι ηθοποιοί, αν και οι περισσότεροι με ελάχιστη πείρα καταφέρνουν να αποδόσουν με ειλικρινεια το ρόλο τους.
Η σκηνοθεσία δουλεύει έξω από το σενάριο (πλοκή δεν υπάρχει), παράλληλα με την κινηματογράφιση. Ο δημιουργός επιλέγει την απλότητα του σταθερού κάδρου, και αυτό δουλεύει τέλεια, χωρίς να κουράζει. Επίσης πιστεύω πως έχει μεγάλη σχέση και με τη φωτογραφία. προσέξτε τη γωνιά και τη φόρμα του κάδρου. Πόσα πράγματα μπορεί να πει και μπορούν να συμβούν ένα σκέτο ακούνητο πλάνο, χωρίς τα close ups του eastwood (και tarantino και όλων πλεον), χωρίς ζούμ, παν και τράβελ, χωρίς εξ άλλου αλλαγή της εστίασης. Το πλάνο δεν συγκεντρώνεται σε ένα πρόσωπο ή σε μια έκφραση. Δεν επιδιώκει ο σκηνοθέτης μια ταύτιση. Η αποστασιοποίηση από τη σκηνή είναι προφανής. Παρακολουθούμε τις πραγματικότητες εκ των έσσω, ως ένα εξωτερικό αόρατο μάτι, χωρίς το ταμπού της κλειδαρότρυπας.

Είναι τόσο συναρπαστική η δικιά μας καθημερινότητα; Μέχρι που φτάνει η ονειρική μας φαντασία; Είναι τόσο ενδιαφέρουσα η "μικροζωή" όλων εμάς των "κανονικών" ανθρώπων;
Είναι η ζωή μας τόσο "larger than life" ?

"εσείς οι θνητοί..." λέει δείχνοντας μας ο σκηνοθέτης.