12 angry men

12 angry men ****1/2-1957 κοινωνικό θρίλερ
Sidney Lumet (σκηνοθέτης του Serpico , Dog day afternoon , before the devil knows you are dead , all the kings men) Η ταινία διαδραματίζεται σε ένα αμερικάνικο δικαστήριο , σε μια αίθουσα που μένουν εγκλωβισμένοι 12 ένορκοι μέχρι να εξάγουν μια ομόφωνη απόφαση για την ενοχή ή οχι του κατηγορουμένου. Εκεί βρίσκονται έκπληκτοι όταν ο ένας(Henry Fonda) από τους 12 χαλά την ομόφωνη απόφαση ενοχής γιατί δεν είναι σίγουρος . Έτσι ξεκινά μια συζήτηση που ξεδιπλώνει τους χαρακτήρες των 12 ανδρών . Διαφωνίες, εκρήξεις, προκαταλήψεις και επιχειρήματα . Μπορεί ο ένας να αποδείξει και να πείσει 11 διαφορετικούς χαρακτήρες; Η λογική έρχεται ενάνια στην προκατάληψη και την αφέλεια.



Καλογραμένοι διαλόγοι , και εξαιρετικές ερμηνείες . Ο σκηνοθέτης καταφέρνει να κρατήσει το θεατή προσυλωμένο ενάμιση ώρα σε μια συζήτηση 12 ανδρών, κλεισμένη μέσα σε μία αίθουσα . Παράλληλα οι ηθοποιοί αποδίδουν ο καθένας πολύ πιστικά το ρόλο του , ξεχωρίζοντας τον δικό τους χαρακτήρα από τους υπόλοιπους . 12 άνδρες , 12 διαφορετικές προσωπικότητες , που ίσως να θέλουν να καλύψουν το κοινωνικό φάσμα . Ανώνυμοι , με ένα αριθμό (1-12) ο καθένας , ως μονάδες ασήμαντοι , ως ομοφωνία καθοριστικοί . Αρκετά ενδιαφέρον είναι πως παράλληλα με την πλοκή ξεδιπλώνονται και οι χαρακτήρες τους , και έρχονται σε ρήξη με τη λογική και τον ίδιο τον εαυτό τους. Άλλοι το βλέπουν ως μάχη προσωπικής αξιοπρέπειας , άλλοι ως επιχειρηματολογία , προκατάληψη , άλλοι αδιάφορα .

Τurtles can fly -

Turtles can fly **** Δράμα-2004 ιρανο-ιρακινή παραγωγή του Bahman Ghobadi.
Η ταινία λαμβάνει χώρα σε ένα κουρδικό χωριό , στα σύνορα Τουρκίας – Ιράκ , κατά την εισβολή της χώρας από τις ΗΠΑ . Κεντρικός ήρωας ο Satellite , ένας μικρός έφηβος , ο αρχηγός των παιδιών του χωριού . Η ταινία παρακολουθεί τη ζωή του στο χωριό τις μέρες του πολέμου , όπου μαζί με τα παιδιά του χωριού μαζεύουν και πουλούν νάρκες . Παράλληλα 3 ορφανά , ένα αγόρι με κομένα χέρια , ένα κορίτσι και ένα 3χρονο μωρό , που μένουν στον καταυλισμό έξω από το χωριό προσπαθουν να επιβιώσουν .

Ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί ερασιτέχνες ηθοποιούς , πραγματικούς ανάπειρους πολέμου που καταφέρνουν να αποδώσουν ηλεικρινείς , συγκινητικές ερμηνείες . Από τα πρώτα λεπτά , παραθέτοντας μια τραγική και αινηγματική σκηνή , η ταινία καθηλώνει , προκαλεί μια συμπάθεια με τους ήρωες , τα παιδιά , και σε κρατά σε ένταση μέχρι και το τέλος . Ο σκηνοθέτης ηθελημένα μάλλον , παρουσιάζοντας την ιστορία , δεν εκδηλώνει τη δική του άποψη απέναντι στον πόλεμο . Περισσότερο προσπαθεί να προβληματίσει χωρίς να χαρακτηρίσει τον πόλεμο δίκαιο ή άδικο , βίαιο ή όχι . Ίσως να αχνοφαίνεται στο τέλος ένα σημάδι παραίτησης από την προσπάθεια , την ελπίδα .
Πολύ όμορφη φωτογραφία και τοπία , τα παιδάκια που παίζουν δίνουν ρέστα και η σκηνοθεσία αριστουργηματική .
Η ταινία αυτή σηκώνει αρκετή συζήτηση σχετικά με το ύφος της αλλά και με πολλά στοιχεία της , μικρής διάρκειας αλλά ίσως μεγάλης σημασίας . (χελώνες , το άγαλμα , τα ψάρια και τα παπούτσια είναι μερικά που εντόπισα)Βραβεία – San Sebastian , Berlin International film awards

Σημείον πρώτον

Είμαι λοιπόν ένας φοιτητής που έχω ξοδέψει αρκετέεες ώρες παρατηρώντας/βλέποντας/παρακολουθώντας (δεν ξέρω ποιά είναι η σωστή λέξη ) ταινίες. Βλέπω ταινίες μόνος , χωρίς φίλους που βαριούνται ή γκόμενες που προσπαθούν να σε αποπλανήσουν. Εδώ γράφω τη δική μου ταπεινή , υποκειμενική άποψη. Δεν καλώ κανέναν να με ακολουθήσει , ο καθένας πρέπει μόνος του να αποκτήσει τη δική του γνώμη.

Λοιπόν , αράξτε στους καναπέδες , βάλτε την ταινία και παρακολουθήστε , χωρίς περισπασμούς χωρίς αδιάφορους φίλους , χωρίς ποπ κορν.

(κι αν έχει όρεξει κανείς γράφει και την άποψή του)